Ondanks de wat matige voorspellingen, hebben we lange tijd niet meer zo’n soepele wedstrijddag meegemaakt als deze eerste dag op de United 4. De wind was stabiel en op slechts een korte onderbreking om de baan aan te passen op de draaiing, voeren we de geplande vijf races achter elkaar door. De matige wind was voor iedereen zoeken naar de juiste balans tussen hoogte en snelheid. Het bleef dan ook lang spannend voor in het veld, en meerdere malen werd pas in de laatste helft van het rak voor de finish de top drie bepaald en finishten de boten met nauwelijks meer dan een bootlengte afstand van elkaar. Met name Pim en Lisa wisten downwind nog net even de juiste beslissingen te nemen waardoor ze, ondanks de inspanningen van Bruno en Edith en Anneke en Floris, toch iedere keer net weer als eerste over de lijn kwamen. Mooi gespeeld! De afstand met de rest was nooit groot en door de korte races bleef het hele veld mooi bij elkaar.
Met het strakke tempo van de organisatie waren we ook relatief vroeg in de middag weer op de kant, waar we mochten aanhaken bij de jubileumborrel van de High Performance klasse om een beetje op te warmen. Een weekend Medemblik is echter niet af zonder een echt RS500 borrel of etentje, liefst spontaan. Het Portugese restaurantje in de haven werd daarom het meest gebelde nummer op mijn telefoonlijst van de afgelopen maand. Onze reservering voor vier werd er één voor acht, toen 14, 17, en uiteindelijk stonden we met de volledige groep RS500 zeilers, een paar wedstrijdcomitéleden, en familie op de stoep. Het paste net, maar gezellig was het zeker en we hebben heerlijk gegeten!
De voorspellingen voor zondag waren niet al te best en vooral de mist zorgde s’ochtends voor twijfel bij de organisatie en zeilers. Na overleg met rescue en coaches mochten we toch het water op en met een vriendelijk briesje zat de eerste race er al snel weer op. Pim en Lisa bleven oppermachtig, maar door een paar goede tactische beslissingen wisten ook Fleur en Emma zich flink naar voren te werken in het veld. Chapeau dames! Helaas werden kort na de finish de eerste IJsselmeervliegjes gesignaleerd. Dat is geen goed teken, want IJsselmeervliegjes houden niet van wind en wij wel. De tweede races voor de 9’ers en Nacra’s werden gestart, en ook de (meeste) 500’s lijnden keurig op in de laatste minuut. De wind was intussen zo afgezwakt dat een paar minuten later het comité de wedstrijd afvlagde en het wachten op de beloofde draaiing kon beginnen. Na een uur of anderhalf dobberen, kletsen, twijfelen, koukleumen en chocola eten bij onze helden van de rescue, stonden we op het punt om terug te dobberen. Maar daar kwam dan toch beweging in de comitéboten en werd de baan weer uitgelegd. En afsluiten met een laatste leuke race is altijd beter dan voor niets op het water gewacht te hebben.
Hoewel we qua uitslagen alleen de eerste race hadden hoeven varen, was het weer een zeer geslaagd weekend! Wat ons betreft voor herhaling vatbaar en een totaal andere ervaring dan voorgaande U4 edities!
Afgelopen Paasweekend reisden een aantal Nederlandse RS500 (en oud-RS500) zeilers af naar Giffaumont, Lac du Der voor de France Open Skiff. Met slechts zes tot zeven uur rijden (mits je de file bij Antwerpen mijdt, en de auto niet stuk gaat) is dit één van de meest bereikbare wedstrijden in Frankrijk en de moeite absoluut waard. Super sfeertje, mooi water, gezellige etentjes en de organisatie houdt altijd rekening met de zeilers zodat we zo min mogelijk in de kou op het water hoeven te wachten. Gelukkig viel het weer alles mee en was het slechts één van de dagen wat frisjes op het water. De France Open Skiff staat al jaren vast op de agenda en is de perfecte gelegenheid om in te varen voor de rest van het seizoen.
Het evenement start met een trainingsdag voor iedereen die interesse heeft, gevolgd door drie wedstrijddagen. Hoewel wij met de RS500 gewend zijn om eigen klassement te varen, is het voor de afwisseling erg leuk om zo’n eerste evenement multi-fleet te doen. Een start met RS800’s, RS700’s en allerlei andere skiffs brengt weer en hele andere dynamiek met zich mee dan we gewend zijn. Uitdaging voor de fanatiekeling (het is tenslotte EuroCup), maar ook leuk om te spelen met tactiek en boothandling voor iedereen die gewoon lekker wil zeilen.
Nadat iedereen zich van de muggenlijken had ontdaan (zie NOS item over muggen in Stavoren en je weet genoeg), werd dit gelukkig geheel gecompenseerd door het sailorsdinner in het restaurant naast de club. Onder het genot van pasta en een biertje werd hier de eerste dag uitgebreid nabesproken en werden, zoals het hoort, tips en tricks uitgewisseld met de nieuwe teams. De borrel werd voortgezet in café Brakeboer, waar vooral de Britten nog tot in de late uurtjes hebben doorgefeest.
In de tricky weersomstandigheden, met name op de vrijdag en zaterdag waarin fikse hoosbuien zorgden voor shifts en windstille tussenpozen, bleek de top 6 enorm aan elkaar gewaagd. Zo zeer zelfs, dat de nummers drie tot zeven nog gelijk stonden na zes races, met slechts drie punten afstand op de nummer 2 en ook de eerste plek was niet verzekerd van de winst. Of je dan ‘gewend’ bent aan het Nederlandse weer lijkt niet uit te maken, want uiteindelijk bleek de competitie uit het buitenland de top drie te veroveren, en ze zijn terechte winnaars!
